- exitiabilis
- exĭtĭābĭlis, e, adj. [exitium], destructive, fatal, deadly (rare but class.):
exitiabilem illi faciam diem,
Plaut. Ep. 4, 2, 36: bellum suis civibus, * Cic. Att. 10, 4, 3; so,bellum,
Eutr. 9, 7:tyrannus,
Liv. 29, 17, 19:clades,
Suet. Aug. 23:discordiae,
id. Claud. 25:reipublicae,
Tac. H. 2, 69:morbus,
id. A. 16, 5:fames,
Vell. 2, 112, 3:telum,
Ov. M. 6, 257:animus in suos,
Tac. A. 6, 24:superstitio,
id. ib. 15, 44.— Adv.: exĭtĭā-bĭlĭter, perniciously, fatally, August. Civ. D. 1, 17.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.